Verbazing alom toen ik dit solo album beluisterde van Matti Norlin. Net of “de oudjes” terug tot leven waren gewekt. Of deze Zweed nu songs brengt van Charlie Patton , Blind Blake of Robert Johnson, of zijn eigen composities, het is een lieve lust om er naar te luisteren. Je voelt je terug in de Delta.  Hij onderscheidt zich als één van de beste interpretionisten van Zweden wat de vroege delta-blues betreft.   Drie solo-albums gingen deze laatste al voor:  Pre War Blues (1995), Kitchen Sink Blues (1998), Slidin’ Out (2002) en nu dus Blues 3 Trappor Upp.

Wanneer hij als een solo blues artiest presteert ,speelt hij meestal zijn eigen originele nummers, die vermengd zijn met tunes zoals bijvoorbeeld die van Jimi Hendrix of AC / DC. Matti is meer dan alleen een bluesman. Sinds hij begon te spelen, maakt hij deel uit van verschillende projecten en stijlen, hij bespeelt zowel elektrische als  akoestische gitaar. De laatste tijd speelt hij meestal het Zweedse nationale instrument Nyckelharpa waarop hij al meer dan 120 nummers componeerde in de afgelopen twee jaar. Buiten zijn solo optredens, speelt Matti  ook in de hoge energie Punkblues-groep BADGE, en in het  Zweedse Folk Ensemble SKRÖMTA . Een veelzijdig man is het minste wat je van hem kan zeggen en ik hoop hem ooit eens in levende lijve te mogen ontmoeten.

Eén spijtige zaak, ik versta absoluut geen Zweeds en begrijp geen jota van de verhalen die Matti tussendoor vertelt. Dit zijn echter peanuts in vergelijking met wat je terugkrijgt.